กำจาย ๑ หมายถึง ก. กระจาย. (ข. ขฺจาย).
น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Caesalpinia digyna Rottler ในวงศ์Leguminosae ขึ้นในป่าเบญจพรรณ ต้นมีหนาม ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อตามง่ามใบ ฝักพองหนา มีรสฝาด ใช้ย้อมหนังได้เมล็ดสีดําให้น้ามันจุดไฟ. (๒) ดู ขี้อ้าย (๑).
น. เรียกงาช้างที่หักติดอยู่ในไม้หรือสิ่งอื่น ๆ ว่า งากําจาย.(ปรัดเล).
ก. สั่งย้าให้แน่นอน.
ก. ย้ำแล้วย้ำอีก เช่น แล้วกําชับกําชาข้าไท. (คาวี).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นมะหวด. (ดู มะหวด).
(โบ) ก. กรรโชก.
ก. ซึมเข้าไป, ทา, อาบ, หมายถึงศรที่อาบยาพิษก็ได้ เช่นสายกําซาบ.